Στην απόφαση του τμήματος 1, που λήφθηκε στην υπόθεση Μ.Κ κατά Ελλάδας (προσφυγή 51312/16), Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κατά πλειοψηφία (πέντε ψήφων έναντι δύο) έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 (δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης.
Η υπόθεση αφορά στην αδυναμία για την κυρία Μ.Κ., μητέρα δύο παιδιών, να ασκήσει τo δικαίωμα της επιμέλειας σ' έναν από τους δύο γιους της, παρόλο που τα ελληνικά δικαστήρια της είχαν αναγνωρίσει το δικαίωμα αυτό κατά τρόπο οριστικό.
Ο πρώην σύζυγός της ζούσε στην Ελλάδα με τους δύο γιους τους και η Μ.Κ. στη Γαλλία.
Το Δικαστήριο έκρινε συγκεκριμένα ότι οι ελληνικές αρχές έλαβαν όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα μπορούσαν ευλόγως να απαιτηθούν από αυτές, προκειμένου να συμμορφωθούν στις θετικές υποχρεώσεις που πηγάζουν από το άρθρο 8 της Σύμβασης. Οι αρχές έλαβαν υπόψη τους το σύνολο της οικογενειακής κατάστασης, την εξέλιξή της μέσα στον χρόνο, και το υπέρτερο συμφέρον των δύο αδελφών, και, κυρίως, του Α. Αυτός ο τελευταίος, ηλικίας 13 ετών κατά τον κρίσιμο χρόνο, είχε σαφώς εκφράσει τη βούλησή του ενώπιον των ελληνικών αρχών να μείνει με τον αδελφό του και τον πατέρα του στην Ελλάδα. Για το Δικαστήριο, η εκπεφρασμένη βούληση ενός παιδιού που έχει μία επαρκή διάκριση (κατανόηση) είναι ένα στοιχείο κλειδί που λαμβάνεται ιδιαζόντως υπόψη σε κάθε διαδικασία δικαστική ή διοικητική που το αφορά. Το δικαίωμα ενός παιδιού να ακουστεί και να συμμετάσχει στη λήψη κάθε απόφασης στο πλαίσιο μίας διαδικασίας οικογενειακής που το αφορά, διασφαλίζεται εξάλλου από πολυάριθμα νομικά διεθνή κείμενα.
Σημειωτέον ότι το άρθρο 13 της Σύμβασης της Χάγης προβλέπει ότι οι αρχές μπορούν να αρνούνται την επιστροφή του παιδιού, εάν διαπιστώσουν ότι αυτό διαφωνεί με την ενέργεια αυτή, εφόσον, ενόψει της ηλικίας και της ωριμότητάς του , είναι σκόπιμο να ληφθεί υπόψη η γνώμη αυτή.
